آبعلي با برف و اسكي

آن وقت ها مردم طور ديگري اسكي مي كردند؛ چوب اسكي واقعاً چوبي بود و خبري از فيكس و اين تكنولوژي هاي جديد نبود. دو كمربند چرمي و يك فنر تسمه اي كفش را روي چوب ثابت نگه مي داشت و لباس ها هم مثل لباس هاي امروزي چند لايه نداشت، همان لباس گرم زمستاني بود به اضافه كلاه، شال و دستكش. اگر عكس هاي قديمي پيست «آبعلي» را ببينيد، از همان تصاوير سياه و سفيد هم متوجه تفاوت ديروز و امروز اين ورزش مي شويد؛ در پيستي كه قديمي ترين پيست اسكي ايران شناخته مي شود. اسكي نوين در آبعلي همزمان با ساخت قديمي ترين هتل بتوني ايران در آنجا آغاز شد؛ هتل «شالوزنه» در سال 1316 رسماً كارش را آغاز كرد و براي سال ها ميزبان اسكي بازان پايتخت شد. امروز اما نه درهاي هتل باز است و نه شيوه اسکي بازان به روال سابق. اما اين پيست هنوز هم براي اسكي بازان و حتي آماتورهايي كه عاشق برف و سرسره بازي هستند، يك محل مناسب است.

تيوپ ممنوع
 

تيوپ سواري در آبعلي، رسماً ممنوع است و بايد دور آن را خط بكشيد.
***
اگرچه سرعت بالاي تيوپ روي برف بسيار لذت بخش است اما وقتي به انتهاي شيب ها مي رسد، به ناامن ترين وسيله روي برف تبديل مي شود. ممكن است خودتان به شدت به جايي برخورد كنيد يا به عابري بزنيد و به هوا پرتش كنيد.
***
خطر ضربه مغزي و قطع نخاع براي تيوپ سوارها و تمام عابران پيست بالاست.

بعد از آبعلي
 

براي رسيدن به پيست بايد در جاده هراز شهرهاي بومهن، رودهن و آبعلي را پشت سربگذاريد. نرسيده به امامزاده هاشم، در سمت راست جاده، پيست و اسكي بازان را خواهيد ديد. مي توانيد خودرو را در پاركينگ پارك كنيد و پياده راه بيفتيد.

اسكي صحرايي
 

بلندترين نقطه پيست آبعلي 2 هزار و 650 متر است و هر قدر بالاتر برويد، هم برف بهتري داريد و هم خلوت تر است.
تفريح: پيست آبعلي چهار بخش دارد؛ پيست تربيت بدني كه متعلق به فدراسيون اسكي است و دو تله اسكي بشقابي دارد كه فعلاً يكي از آنها خراب است. مي توانيد با پرداخت 3 هزار و 500 تومان براي هر نفر به صورت تمام روز از آنها استفاده كنيد. چهار تله اسكي ديگر متعلق به بخش خصوصي است، پيست افشار دو تله اسكي بشقابي دارد و براي استفاده از آنه به صورت تمام روز بايد 6 هزار و 500 تومان پرداخت كنيد. پيست اسكي خليل عباسي هم كه يك تله اسكي بشقابي دارد و يك بالابر كلنگي كه براي استفاده از آنها به صورت تمام روز بايد 5 هزار تومان پرداخت كنيد. وسيله ديگري كه در ديگر پيست هاي اسكي استان تهران وجود ندارد، يك لژ خانوادگي است كه مي تواند حداكثر تا 15 نفر را به بالاترين نقطه پيست برساند. اين وسيله، يك سورتمه بزرگ است كه براي سوارشدن به آن براي هر نفر بايد 2 هزار و 500 تومان بپردازيد.
آموزش: پيست اسكي آبعلي مانند بقيه پيست ها، مدرسه اسكي دارد كه براي آموزش اسكي بايد به آن مراجعه كرد؛ البته نبايد انتظار اتاق و كلاس داشته باشيد، اينجا همه چيز صحرايي است. تمام مربيان اين پيست داراي كارت مربيگري از فدراسيون اسكي هستند و مطابق با تعرفه فدراسيون براي هر ساعت آموزش بين 8 تا 15 هزار تومان از ورزشكاران دريافت مي كنند. شيب مناسب اين پيست و دسترسي آسان به آنجا، باعث شده تا بسياري از مربي ها براي شروع، پيست آبعلي را پيشنهاد دهند.
تفريح: هتل تاريخي آبعلي كاملاً تخريب شده و رستوران و ساختمان مجهزي در اين پيست وجود ندارد. مجموعه اي آلاچيق در پيست هست كه مي توانيد غذا را در يكي از آنها بخوريد يا ميان وعده ها را مهمان آنها باشيد. اگر هم تمايلي به اسكي نداريد، مي توانيد پشت ميزها بنشينيد و ورزشكارها را تماشا كنيد. پيست آبعلي زمستان، يك ايستگاه درمان سيار هم دارد كه در صورت مصدوميت مي توانيد به آن مراجعه كنيد.
منبع:سرزمين من، شماره ي 30